Transnistrië is een niet-erkend land in Oost-Europa. Het heeft zichzelf in 1990 onafhankelijk verklaard. Al liftend bezocht ik het land gelegen in het oosten van Moldavië. Ook wel het laatst overgebleven stukje Sovjet-Unie genoemd.
Communistisch Transnistrië
Mijn liftgever rijdt richting Bender, de tweede grootste stad van Transnistrië. In mijn blog over liften in Transnistrië lees je hoe dat ging en waarom ik de bus moest nemen.
Vanaf de grens tot aan de eerste echte stad is het ongeveer een kwartiertje rijden. Brede wegen, weinig verkeer, trolleybussen, auto’s met Russische vlaggen, alles duidt op communistische invloeden in dit land.
Zoals ik al wist komen er weinig toeristen naar Transnistrië. Op het station van Bender kon ik dat wel merken. Veel mensen kijken mij hier aan.
Tiraspol de hoofdstad van Transnistrië
In totaal wonen er ongeveer 500.000 mensen in Transnistrië. Ruim 130.000 daarvan wonen in de hoofdstad Tiraspol.
Het lijkt een rustige en gemoedelijke stad, met weinig verkeer. Nadat ik mijn spullen bij het hostel heb gedropt ga ik naar het centrum.
Grote borden laten zien dat Transnistrië sinds 1990 onafhankelijk is. Hamer en sikkel, de rode ster en de kleuren van de vlag van Transnistrië mogen hierop niet ontbreken.
Overigens moest de overheid wat geld besparen geloof ik. Het lijkt er namelijk op dat het bord eerder is gebruikt. Het laatste cijfer, de negen van 2019, lijkt er later opgeplakt te zijn.
Een niet-erkend land met eigen overheid, leger en zelfs munteenheid
Voor een niet-erkend land heeft Transnistrië behoorlijk veel. Zo heeft het een echte grensovergang, een eigen overheid en zelfs een eigen leger.
Ook is Transnistrië het enige land ter wereld met plastic muntgeld. Dit is onderdeel van hun eigen munteenheid, de Roebel van Transnistrië.
De inwoners betalen belasting aan de overheid van Transnistrië. Niet aan Moldavië. Zo hebben auto’s ook kentekens met de Transnistrische vlag.
Victory Day in Transnistrië
Het is vandaag Victory Day in Transnistrië. Op deze dag wordt het verslaan van de Nazi’s in de Tweede wereldoorlog gevierd.
Vanwege Victory Day lopen er vele jongeren in Sovjet-achtige legerkleding. Sommige volwassenen lopen met een bord in de hand. Op het bord een foto van een soldaat.
Later blijkt dat dit familieleden zijn die de oorlog hebben gewonnen. Zij worden op deze wijze geëerd.
Victory Day wordt afgesloten met optredens en vuurwerk. Ik had graag de militaire parade gezien, maar die bleek al in de ochtend te zijn. Toen zat ik nog in Chisinau, Moldavië.
Grensovergang van Transnistrië middenin Moldavië
Ik had geen idee wat ik kon verwachten van de grensovergang met Transnistrië. Vandaag kwam ik van de hoofdstad van Moldavië, Chisinau.
Aangezien Transnistrië niet-erkend wordt, verwachtte ik er niet teveel van. Misschien een klein checkpoint met wat agenten…
Middenin wat wij als Moldavië zien, doemde in de verte een grensovergang op. Het bleek wel degelijk een échte grensovergang te zijn.
Eerst de grenscontrole van Moldavië, voor het verlaten van Moldavië. Normaalgesproken krijg je een stempel als je Moldavië verlaat. Hier echter niet. Want ook Moldavië erkend dit land niet.
Ze zeggen dus eigenlijk dat je het land Moldavië niet verlaat, maar er is wel een grensovergang, een beetje tegenstrijdig…
Vervolgens rijden we langs een aantal Russische soldaten. Zij beschermen de grens van Transnistrië blijkbaar. Bovendien hoor ik later dat ze zelfs het pensioensysteem ondersteunen.
Tot slot komen we bij de grenscontrole van Transnistrië. Ook hier is een échte grensovergang te zien. Mét de vlag en de communistische logo’s van Transnistrië.
Buitenlanders die langer dan 24 uur blijven moeten zich registieren. Ik dus ook. Mijn paspoort en een adres van een hostel waar ik mogelijk verblijf zijn voldoende.
De vrouw in een indrukwekkend Sovjet-achtig legercostuum tikt de gegevens in.
Vervolgens krijg ik een bonnetje met wat Russische teksten en mijn gegevens. Dit zal mijn registratie wel zijn, goed bewaren lijkt mij handig.
Tips voor Transnistrië bezoeken
De mensen in Transnistrië zijn over het algemeen erg vriendelijk. Men spreekt weinig Engels, maar lijkt nieuwsgierig. Het voelt soms alsof je nagekeken wordt.
Er gaan wat slechte verhalen over het land. Hier heb ik echter niets van gemerkt. Ik vond het een erg interessant land om te bezoeken.
- Transnistrië heeft een eigen munteenheid. De Roebel van Transnistrië.
- Geld pinnen kan met creditcard (Maestro of Visa) en paspoort. Gewone pinpas (Meastro) lukt niet.
- Geld wisselen kan met Euro’s, Dollars of Moldavisch geld.
- Like Home Hostel is een prima hostel om te verblijven. Engels sprekend, goede locatie, goedkoop en inclusief ontbijt.
- Er is een Free Walking tour te vinden via Instagram. Ook het Little Lenin Hostel heeft een free walking tour.
- Wanneer je via Transnistrië naar Oekraïne gaat. Vraag dan om een exit-stempel bij de Oekraïnse grenscontrole. Anders krijg je geen stempel. Dit zou later voor problemen kunnen zorgen.
Liften in Transnistrië
Ik ben door Transnistrië gelift. Ondanks de slechte verhalen over Transnistrië, ging het liften vrij gemakkelijk.
Lees hier wat ik beleefde tijdens het liften in Transnistrië.
0 reacties